Over het werk — (English below) —

In zijn werkplaats geeft Teun Welten vorm aan zijn verwondering over het begrijpelijke en functionele. Hij bevraagt het vanzelfsprekende. Binnen zijn praktijk heerst een constantetwijfel over of de gegeven situatie niet anders kan en of er een alternatief getoond kan worden.  Een sculptuur van Welten begint bij de fascinatie dat hij een bestaand gegeven op een andere manier dan gebruikelijk kan zien en benaderen.
Zijn angst dat de wereld zoals die zich voordoet een vastomlijnd gegeven lijkt, zorgt voor een groot gevoel van onvrede. De onvrede die Welten ervaart, heeft alles te maken met zijn ervaring van schoonheid. Het terugzien van de menselijke hand en het ontbreken van aandacht in zijn fysieke omgeving ervaart hij als een afbreuk van schoonheid zoals hij hem graag zou willen ervaren. Zijn beelden vormen een wonderlijk verlengstuk van die gegeven situatie. Het zijn bewerkingen van bestaande vormen en voorwerpen die door zijn aanpassingen van identiteit veranderen. Het lucht geven aan zijn vertwijfeling en verbazing over bestaande vormen met een specifieke massa in geselecteerde materialen is de basis van zijn kunstenaarschap.
In zijn zelfgebouwde werkplek staan een aantal onsamenhangende objecten die Welten uit pure hebberigheid heeft verzameld, zonder te weten wat hij ermee moest beginnen. Die onbeheersbare drang om dergelijke voorwerpen te willen hebben, is een belangrijk element in zijn kunstpraktijk. Er zijn dingen waar hij niet omheen kan en die hij door vorm- en materiaalverandering, door contrastvorming en omkering naar zijn hand kan zetten.

De sculpturen van Welten hebben niets geheimzinnigs. Ze doen zich voor zoals ze zijn en in hun zorgvuldige, perfectionistische uitvoering hebben ze een begrijpelijke aanwezigheid. Juist door hun logische uitvoering roepen ze vragen op, omdat ze daarin hun functie en natuurlijke gedaante verliezen.
De onontkoombaarheid van de materiële verschijningsvorm van deze beelden staat in contrast met de metaforische kracht die doorgaans aan kunstwerken wordt toegedacht. Er hoeft niets achter deze sculpturen te worden gezocht.
Dat Welten zelf het kunstzinnige karakter van zijn sculpturen min of meer ontkent is te herleiden tot zijn jeugd. Hij had niets met kunst en kunstgeschiedenis en vertrouwde op de analytische logica van wiskunde en scheikunde. Zijn vertrouwen in getalsmatige logica is er echter niet minder op geworden en dat bewijzen zijn sculpturen in hun formele verschijningsvorm waar iedere vrijblijvendheid vreemd aan is.